Afbeelding1

Afbeelding2

Afbeelding3

Afbeelding4

Afbeelding5

Afbeelding6

Fenna kon er niet bij zijn, dus de moeders van Megan en Robbin vertegenwoordigden de functie als medecoach. Voor aanvang was er wat gedoe over de kleurkeuze van het voetbalshirt. Het blijven meiden hè! Hierdoor lag de focus wat minder op de voorbereiding / wedstrijd, wat jammer was, want WSV ‘30 is een serieuze tegenstander. Het is altijd ‘net aan’ winnen, gelijkspel of net verliezen. Het zijn grote, fysieke, sterke meiden uit de polder. Onze meiden hadden daarom ook besloten om 4-4-2 te spelen, om de boel dicht te houden. Helaas gaf de nieuwe opstelling onrust binnen het team, omdat deze opstelling nieuw voor ze was.
Het idee was goed, maar de uitvoering verliep niet optimaal. De middenvelder van WSV ‘30 had geen ‘vrouwtje’ en kon zo doordenderen, waardoor er gevaarlijke aanvallen van WSV ‘30 ontstonden. Al gauw konden ze de 0-1 maken. De bal raakte in de kluts en Rana en Lynn konden hier niets meer aan doen, de bal rolde zo het doel in. Wat bij ons ook meespeelde was dat onze meiden niet fit waren. Brooke is voor 6 weken uitgeschakeld wegens een liesblessure, dus die misten we vandaag in de achterhoede. Daarnaast had er één een zeer bovenbeen, de ander buikpijn, de ander een blaasontsteking en gedurende de wedstrijd één met ademnood, één een zere arm en één met trap tegen de enkel. De dug-out had wel een beetje weg van een eerste hulppost en er bleven steeds minder wissels over       . Als invalcoach realiseerde ik me dat er dan toch ook nog een hoop andere dingen bij komen kijken, naast het gewoon het coachen van een voetbalpotje. Complimenten voor Mark en Fenna die er elke week weer staan. De tweede helft gingen we weer het vertrouwde 4-3-3 spelen, waardoor ons team wat steviger in haar schoenen stond. Bo, Robbin en Kirsten hadden een mooi samenspel. Even later maakte de tegenstander hands, WSV 30 vond dit onterecht, maar Halil, onze scheidsrechter ging niet mee in het commentaar en besloot een penalty te geven! Isa mocht de penalty nemen. Als er één geen last heeft van zenuwen is zij het wel, want ze scoorde koel de 1-1 in. Knap hoor Isa, zoals jij je kalmte kan bewaren.

Wie ook zeker genoemd mag worden is Esmé, wat stond zij goed te voetballen. Ze speelt op de half plekken en je kunt wel zien dat zij regelmatig met jongens buiten aan het voetballen is. Zie ook deze foto, de bal komt er aan, maar Esmé is zich nog gewoon bewust van de camera en steekt een duimpje op J om vervolgens weer in het voetbalgeweld te duiken.

De spits van WSV 30 was levensgevaarlijk en zowel Megan en Krista hadden hun handen vol aan deze meid. WSV bleef maar aanvallen…..En toen hadden ze een mooi schot die hoog in het net belandde 1-2. Iedereen had het uiterste gegeven. Coach Mark stuurde nog een appje om de meiden een oppeppertje te geven: “Jammer meiden, weer keihard geknokt. Het muntje valt iedere keer de verkeerde kant op. Blijven trainen en dan gaan we zeker winnen”. Lieve woorden! De eerste klasse is voor onze meiden een ‘voetbalschool’, ze gaan hier zeker wat van opsteken. Ook al is het verlies voor nu gewoon even balen.