En toen was daar toch ineens die wedstrijd waarin de JO11-1 het voorgoed zonder één van de vaders moet doen. We wisten allemaal dat die wedstrijd een keer zou komen, maar niet dat dat al zo snel zou zijn. Afgelopen donderdag overleed Roemer Schoenmaker, nog maar 46 jaar.

Eind september kreeg Roemer te horen dat hij ongeneeslijk ziek was. En nu na amper drie maanden is hij er al niet meer. Het is onwerkelijk, onbeschrijfelijk en ontzettend oneerlijk.

Het was een gouden gozer. Sportief, sterk als een beer en met een ongekend gevoel voor humor. Zijn typerende droge opmerkingen zijn onvergetelijk. Hij stond altijd voor iedereen klaar en was oprecht in je geïnteresseerd. En hij stond altijd langs de lijn als zijn jongens moesten sporten en of ze nou goed of slecht speelden, hij was altijd apetrots op ze.

Zaterdag was de laatste wedstrijd van de JO11-1 voor de winterstop. Een bekerwedstrijd uit tegen Uitgeest. En dan blijkt dus maar weer dat voetbal maar een spelletje is en er veel belangrijkere dingen zijn. Vooraf was er met het team afgesproken dat er met rouwbanden gespeeld zou worden en dat er voor de wedstrijd één minuut stilte in acht zou worden genomen.

Heel bijzonder was dat Roemers jongste zoon als speler van het team heel graag mee wilde voetballen. Het was een indrukwekkend gezicht om 10 van de kleine en 2 van die grote mannetjes een minuut gearmd te zien staan vooraf aan de wedstrijd. Mooi was ook dat de tegenstander heel respectvol mee deed. Langs de lijn was het oorverdovend stil.

Het was bewonderenswaardig hoe goed het team zaterdagochtend toch speelde. Er werd 2-2 gelijk gespeeld en mooi was dat Roemers zoon de 1-1 gelijk maakte. Uiteindelijk werd er verloren met penalty’s. Misschien dat de concentratie op was, misschien dat het een zwakke plek van het team is, ik vond het al knap dat ze zo’n goede wedstrijd hadden gespeeld ondanks het overlijden van Roemer, waar die kleine kereltjes toch maar mee om moeten zien te gaan.

De JO11-1 hebben een trouwe fan, een onvoorwaardelijke supporter, een geweldige vriend en een fantastische vader verloren. Roemer zal nooit meer langs de lijn staan, maar ik weet zeker dat hij altijd op de lat van het doel zal zitten. Hij zal geen wedstrijd missen. Hij zal er niet voor zorgen dat de JO11-1 nooit meer verliezen, want daar worden ze niet beter van, maar hij zit er wel. Altijd.

Uw rouwende reporter